Verschillende religieuze organisaties in gemeente Heusden hebben zich verenigd in het Interreligieus Platform Heusden. Ze vonden elkaar in een belangrijk doel: een positief geluid laten horen. Religie komt - vooral de afgelopen tijd - te negatief in het nieuws, als een probleem, een dreiging, een last. Het imago van religie is toch al niet al te best: ‘geloof jij nóg?’is een vraag die menig gelovige in allerlei varianten te horen krijgt. Tijd voor een ander geluid.
Op 22 november 2016 nam ik deel aan een bijeenkomst van vertegenwoordigers van het Platform met vertegenwoordigers van het gemeentebestuur. Burgemeester Jan Hamming, wethouder Margot Mulder en kabinetschef Frank Horvers houden structureel contact met het Platform, omdat ze een wezenlijke rol zien voor levensbeschouwelijke organisaties en kerken in de samenleving en dus ook in gemeente Heusden. Een rol die beter uit de verf mag komen.
Burgemeester Hamming is een belangrijke aanjager geweest van het huidige platform. Hij ziet een duidelijke overlap tussen politiek en levensbeschouwing. Er zijn allerlei thema’s waarop ze elkaar kunnen vinden en kunnen samenwerken. Het IPH zou een intermediair kunnen zijn tussen kerken en maatschappelijke organisaties.
Voor je met andere organisaties kunt gaan samenwerken, moet je elkaar binnen het Platform natuurlijk wel kennen en begrijpen. Voor verschillende vertegenwoordigers was het Platform een eerste kennismaking met sommige religieuze ‘buren’. De verschillende groeperingen zijn daarom begonnen om bij elkaar op bezoek te gaan. Daarmee kwam een ander doel naar voren: meer onderling contact tussen verschillende religieuze gemeenschappen. Eigenlijk best verwonderlijk dat ze anno 2017 nog zo los van elkaar staan. Scholen, ziekenhuizen etc. zijn al lang levensbeschouwelijk gefuseerd, de zuilen zijn maatschappelijk nagenoeg verdwenen en families en vriendengroepen zijn niet vanzelfsprekend meer naar een levensbeschouwing geformeerd. Toch blijken ze elkaar in Heusden maar slecht te kennen. Ze hebben zelfs besloten om (voorlopig?) alleen gelovige deelnemers tot het Platform te rekenen. Dat lijkt logisch gezien de titel: interreligieus platform. Maar dit is wel een bepalende keuze. Hiermee wordt het vooral een intern platform. Het risico bestaat dat informatie over en dialoog tussen levensbeschouwingen (nog een doel dat genoemd werd) slechts onderling plaatsvindt. Dat positieve geluid is dan voor anderen niet te horen!
Het één hoeft het ander niet uit te sluiten: een interreligieus platform kan onderdeel zijn van een levensbeschouwelijk beraad. Een beraad met een aantal vaste leden, zoals levensbeschouwelijke professionals, politici,maatschappelijke sleutelfiguren en gasten: mensen die af en toe aanschuiven om mee te praten over thema’s als compassie, gastvrijheid en verdraagzaamheid. Of armoede, herdenken, zorg. Levensbeschouwelijke onderwerpen, maatschappelijke onderwerpen. Politieke onderwerpen.
Wat zou het mooi zijn als vanuit dat levensbeschouwelijk beraad een positief geluid zou gaan klinken, kritisch, opbouwend en inspirerend. Een tegengeluid tussen al die herrie van wantrouwen, verdeeldheid en pessimisme. Een krachtig geluid van vertrouwen en solidariteit, voor een duurzame samenleving.
Marianne Merkx, theoloog, betrokken bij GroenLinks Heusden